Autor: zszil

NIVEA Polska Sp. z o.o. Beiersdorf Manufacturing Poznań Sp. z o.o.

 

W związku z dużym zainteresowaniem w tym roku szkolnym zorganizowaliśmy dwie wycieczki do NIVEA Polska Sp. z o.o. Beiersdorf Manufacturing Poznań Sp. z o.o. 18.02.20216r i 01.03.2016r.

Uczniowie mieli możliwość prześledzenia toku produkcji popularnych produktów do pielęgnacji skóry.

Szczególnie atrakcyjne dla zwiedzających okazały się śluzy czystości, w których musieliśmy się odziać w antyseptyczną odzież( zobaczcie zdjęcia !).

Ciekawostką były również wpełni zautomatyzowane linie produkcyjne oparte na typie produkcji szczupłej. Duże wrażenie zrobił na nas również magazyn wysokiego składowania i urządzenia go obsługujące.

Sukces ucznia naszej szkoły – Maksymilia Lewickiego – na regionalnym etapie konkursu „Żołnierze Wyklęci, Bohaterowie Niezłomni”

27 lutego 2016 r. w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu nastąpiło w obecności wojewody wielkopolskiego Zbigniewa Hoffmanna i gen. brygady Jana Podhorskiego podsumowanie regionalnego etapu konkursu „Żołnierze Wyklęci, Bohaterowie Niezłomni”. Szczególne gratulacje należą się Maksymilianowi Lewickiemu ucznia Zespołu Szkół Zawodowych i Licealnych im. Kazimierza Hołogi, który zajął I miejsce wśród prac literackich szkół ponadgimnazjalnych z województwa wielkopolskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego i dolnośląskiego. Opiekunem ucznia był dr Zdzisław Kościański,
Dodajmy, że przed Maksymilianem Lewickim czeka jeszcze zakwalifikowanie do finału Ogólnopolskiego konkursu „Żołnierze Wyklęci, Bohaterowie Niezłomni” – czego mu życzymy.

DBI

„Lepszy internet zależy od Ciebie!” – pod takim hasłem 29 lutego obchodziliśmy Dzień Bezpiecznego Internetu (DBI). Po raz kolejny podkreślaliśmy rolę każdego z użytkowników w tworzeniu bezpiecznego i przyjaznego Internetu. Organizatorem Dnia Bezpiecznego Internetu w Polsce jest Polskie Centrum Programu Safer Internet, które tworzą Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa oraz Fundacja Dzieci Niczyje. Partnerem wydarzenia jest firma Facebook, natomiast Głównym Partnerem DBI jest Fundacja Orange.

Dzień Bezpiecznego Internetu obchodzony jest z inicjatywy Komisji Europejskiej od 2004 roku. Jego celem jest zainicjowanie dyskusji na temat bezpieczeństwa w internecie oraz promocja działań na rzecz pozytywnego wykorzystywania zasobów internetowych przez dzieci i młodzież. Ważne w idei DBI jest też pokazanie aktualnych problemów dotyczących zagrożeń online, na jakie narażeni są młodzi użytkownicy.

Podczas tegorocznych obchodów DBI skupiliśmy się na pozytywnym wykorzystaniu internetu. Gościliśmy przedstawicieli Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu, Komendy Powiatowej Policji w Nowym Tomyslu, Fundacji Orange, banku BZWBK.

Serdecznie dziękujemy.

KULTURA BEZPIECZEŃSTWA w Zespole Szkół Zawodowych i Licealnych im. dra Kazimierza Hołogi

W piątek, 19 lutego 2016 r. w Regionalnej Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu odbyła się uroczystość wręczenia nagród laureatom konkursu Okręgowego Inspektoratu Pracy „BEZPIECZNE  SELFIE”.

Uznanie Kapituły konkursu uzyskały prace uczniów naszej szkoły

I miejsce zajął Karol Prętki z kl. II TOR

wyróżnienie otrzymała Sara Przybylak z kl. II TOR

Tego dnia odbył się też etap regionalny konkursu „Poznaj swoje prawa w pracy”. Naszą szkołę godnie  reprezentowali uczniowie:

Sara Przybylak z kl. II TOR  i  Michał Jagas z kl. I TL.

Okręgowy Inspektor Pracy pani Stanisława Ziółkowska, złożyła laureatom gratulacje oraz wręczyła okolicznościowe dyplomy i nagrody rzeczowe.

Do gratulacji przyłączyli się przedstawiciele Kuratorium Oświaty i Izby Rzemieślniczej w Poznaniu.

Opiekunem młodzieży w konkursach była pani Ewa Rękoś, która jest szkolnym koordynatorem programu edukacyjnego Państwowej Inspekcji Pracy „KULTURA  BEZPIECZEŃSTWA”.

Gość specjalny Pan Janusz Niemiec

26 lutego w ZSZiL im. dra Kazmierza Hołogi od godz . 10.00 gościem specjalnym był Pan Janusz Niemiec.
Z kolei o godz. 17.00 – odbyła sie prelekcja Janusza Niemca /syna mjra Antoniego „Żubryda”, dowódcy Narodowych Sił Zbrojnych/ z wprowadzeniem dr Z. Kościańskiego oraz koncert patriotyczny dzieci
z Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. W. Lutosławskiego w Nowym Tomyślu,
sala Nowotomyskiego Ośrodka Kultury.
Pan Janusz Niemiec, właśc. Janusz Żubryd (ur. 22 października 1941 w Sanoku) – inżynier, specjalista odlewnictwa, działacz społeczny, syn Antoniego i Janiny Żubrydów. Jako dziecko dwukrotnie więziony przez władze komunistyczne, po latach określony jako „najmłodszy więzień Polski Ludowej”.
Oddział Żubryda był najaktywniejszym polskim zgrupowaniem antykomunistycznej partyzantki w Bieszczadach i w Beskidzie Niskim. Poparcie udzielane mu przez miejscową ludność dobitnie pokazuje, po czyjej stronie stały wówczas sympatie bieszczadzkich Polaków.
W 2008 roku Janusz Niemiec, syn Antoniego Żubryda ps. „ZUCH” legendarnego dowódcy oddziału NSZ, spotkał mordercę swoich rodziców Jerzego Vaulina, który w 1946 roku zamordował z polecenia UB Antoniego i Janinę Żubryd strzałem w tył głowy. Na pytanie syna Żybrydów, dlaczego zabił mu także matkę, Vaulin odpowiedział: „czy w związku ze śmiercią rodziców otrzymał Pan od państwa odszkodowanie, bo jeśli tak, to powinien Pan być mi wdzięczny i mi podziękować”. Vaulin żył sobie spokojnie do ubiegłego roku kiedy zmarł. Nigdy nie odpowiedział za swoją zbrodnię, jak sam mówił „nie czuje pokuty, jest to moje największe bojowe przeżycie, zakończone zwycięstwem”. Janusz Niemiec opowie historie swojego ojca Antoniego Żubryda ps. „ZUCH”.

Spotkanie z pracownikiem Biura Edukacji Publicznej IPN Oddział w Poznaniu – Panią Aleksandrą Pietrowicz

25 lutego gościła w Zespole Szkół Zawodowych i Licealnych im. dra Kazimierza Hołogi  – Pani Aleksandra Pietrowicz.
Pani Aleksandra Pietrowicz  (ur. 1956) – od 2001 r. pracuje w Biurze Edukacji Publicznej IPN Oddział w Poznaniu. Zajmuje się dziejami okupacji 1939–1945 w Wielkopolsce oraz udziałem Wielkopolan w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. Opublikowała m.in. Działalność informacyjna i dokumentacyjna Głównej Delegatury Rządu RP dla ziem polskich wcielonych do Rzeszy (1940–1941) [w:] Działalność informacyjna Polskiego Państwa Podziemnego, red. W. Grabowski, Warszawa 2003, s. 42–57; Sekcja Zachodnia Departamentu Informacji i Prasy Delegatury Rządu RP – zarys struktury organizacyjnej i działalności (wrzesień 1942 – lipiec 1944 r.), „Pamięć i Sprawiedliwość” 2005, nr 2, s. 269–294; Rozpracowanie organizacji „Ojczyzna” przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego – wątek poznański, „Przegląd Zachodni” 2006, nr 3, s. 177–196. Współredagowała: „Ojczyzna” 1939–1945. Dokumenty, wspomnienia, publicystyka, Poznań 2004 (ze Z. Mazurem), Raporty z ziem wcielonych do III Rzeszy (1942–1944), Poznań 2004 (z M. Rutowską i Z. Mazurem), Konspiracja antykomunistyczna i podziemie zbrojne w Wielkopolsce w latach 1945–1956, Poznań 2007 (z A. Łuczak). Ponadto inne publikacje pt.: „Życie pod lupą bezpieki. Działania aparatu bezpieczeństwa wobec Edwarda Serwańskiego” ; ., Ze strachem pod rękę i śmiercią u boku. Wielkopolanki w konspiracji 1939-1945”; .,Politische Flurbereinigung – Polityczne oczyszczanie gruntu”. „Zagłada polskich elit w Wielkopolsce (1939-1941)”.
Prelegentka wygłosiła dwa referaty na temat:  Polskiego Państwa Podziemnego oraz rtm. Witolda Pileckiego, które spotkały się z dużym zainteresowaniem uczestników spotkań

Kolejne wydarzenia w ramach obchodów NARODOWYCH DNI PAMIĘCI „ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH”

Swoją obecnością zaszczycił nas dzisiaj pracownik Kuratorium Oświaty w Poznaniu dr Krzysztof Błaszczyk.

Założyciel Niezależnego Zrzeszenia Studentów  przy Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze oraz Uczelnianego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Współorganizator wiecu w śródmieściu Zielonej Góry. Inicjator i współorganizator Strajku Uczelnianego na WSP w dniu 24.11.1981 r.
Członek Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu w latach 1993 -1999.
Autor publikacji książkowych:
-Katyń. Wolsztyńska lista, Wolsztyn 2010.
– Z dziejów organizacji niepodległościowych w Wielkopolsce w latach 1945-1956 / – Wydawnictwo Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Wolsztyn im. Stanisława Platera, Wolsztyn 2014. Książka stanowi zaktualizowaną wersję rozprawy doktorskiej, jest wynikiem wieloletnich badań naukowych z najnowszej historii Polski (szczególnie naszego regionu), służy niewątpliwie przywróceniu dobrego imienia ludziom, którzy mieli odwagę zbrojnie przeciwstawić się władzy komunistycznej i za swój wybór walki o niepodległość Polski zostali pohańbieni w sposób najgorszy z możliwych przez komunistyczną służbę bezpieczeństwa – zabici dwukrotnie, raz gdy zadano im śmierć fizyczną, potem gdy raz jeszcze zadano im śmierć cywilną, przez prawie pół wieku odsądzając ich od czci i wiary.

Wygłosił on prelekcję na temat „Organizacji niepodległościowych w powiecie nowotomyskim”.

Drugim równie znakomitym mówcą był dr Zdzisław Kościański – historyk, regionalista, nauczyciel. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 2000 roku na podstawie pracy doktorskiej: Organizacja i działania wojenne samodzielnej kawalerii polskiej w 1939 roku, napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Bogusława Polaka. Od 1993 roku członek Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu ( do rozwiązania w 1999 roku). W roku akademickim 2003 /2004 i 2010/2011 wykładowca na studiach podyplomowych niestacjonarnych w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie.
Przewodniczący Komisji Historycznej i Archiwalnej Zarządu Głównego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Członek nadzwyczajny Instytutu im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego w Lesznie oraz członek zwyczajny Koła Krechowiaków w Londynie. Powołany do rady Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy wojewodzie wielkopolskim od  8 listopada 2012 r. ( ciało doradcze Wojewody). Autor ponad 500 publikacji naukowych i popularnonaukowych w tym kilkunastu książek, m.in. dotyczących zbrodni katyńskiej, monografii Nowego Tomyśla i Grodziska Wielkopolskiego, Banku Spółdzielczego w Nowym Tomyślu. Redaktor wielu wydawnictw m.in. kilkunastotomowego Słownika biograficznego uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919.

Prelegenci w ZSZiL im. dra Kazimierza Hołogi w Nowym Tomyślu

Prelegenci w  ZSZiL im. dra Kazimierza Hołogi w Nowym Tomyślu

HENRYK LUDWIK CZARNECKI – ps. „WIKTOR” – „WICHER” ur. 25 sierpnia 1936 roku w Toruniu. Członek po akowskiej organizacji młodzieżowej „PYTON” ; d-ca dywersyjnej organizacji „MŁODA POLSKA” działającej na terenie Torunia w okresie 1952 – 1954. Skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na sesji wyjazdowej w Toruniu na 5 lat więzienia. Więzień PUBP w Toruniu, Bydgoszczy, Jaworzna i Sztumu. Od 1957 r. mieszkaniec Poznania obecnie Jastrzębska Starego w gminie Nowy Tomyśl. Członek Konfederacji Polski Niepodległej oraz NSZZ „Solidarność”; ZMWP ”JAWORZNIACY” O/ Warszawa; Komisji Historycznej ZWPOS O/Wielkopolska; Sądu Koleżeńskiego SZżAK O/Wielkopolska; Członek OKBZPNP w Poznaniu w latach 1992 – 1999. Autor opracowania ”Informator o dokumentach sądowo – więziennych z lat 1944 -1956” – wyd. OKBZPNP – Poznań 1993 r. Autor i moderator kilku tematycznych stron internetowych

Z uwagi na niemożność dotarcia prelegenta Pana Henryka Czarneckiego na wykład  w ZSZiL zostanie on przedstawiony młodzieży przez dra Zdzisława Kościańskiego (Członka Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu w latach 1993 -1999).

dr Zdzisław Kościański (ur. 1958), historyk, regionalista, nauczyciel dyplomowany, ekspert MEN w zakresie awansu zawodowego.

Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1982). Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 2000 roku na podstawie pracy doktorskiej: Organizacja i działania wojenne samodzielnej kawalerii polskiej w 1939 roku, napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Bogusława Polaka. W 2009 roku ukazała się jego książka: Organizacja i działania wojenne samodzielnej kawalerii polskiej w 1939 roku. Wybrane przykłady działań bojowych samodzielnej kawalerii polskiej w 1939 roku, która jest skróconą wersją rozprawy doktorskiej, uzupełnioną o najnowszą literaturę..

Początkowo od 2 września 1983 roku pracował jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 1 w Nowym Tomyślu. Podjął wtedy współpracę z Biblioteką Publiczną Miasta i Gminy w Nowym Tomyślu, gdzie inicjował sesje historyczne oraz współorganizował wystawy, m.in. poświecone lokacji miasta w 1986 roku.   W latach 1990-2008  związany z poznańskim Kuratorium Oświaty ( Dyrektor delegatury w Nowym Tomyślu, Kierownik oddziału zamiejscowego, wizytator szkolnictwa publicznego i niepublicznego, odpowiedzialny za wychowanie patriotyczne na szczeblu KO ). Uzyskał szereg uprawnień z zakresu nadzoru pedagogicznego, 1 i 2 stopnia specjalizacji zawodowej z historii oraz 3 stopnia specjalizacji zawodowej z organizacji i zarządzania oświatą. Inicjował na początku lat 90-tych współpracę oświatową z Norwegią i Francją. Od 1993 roku członek Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Poznaniu ( do rozwiązania w 1999 roku). W roku akademickim 2003 /2004 i 2010/2011 wykładowca na studiach podyplomowych niestacjonarnych w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie na kierunku historia i bezpieczeństwo. 

Przewodniczący Komisji Historycznej i Archiwalnej Zarządu Głównego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Członek nadzwyczajny Instytutu im. gen. Stefana „Grota” Roweckiego w Lesznie oraz członek zwyczajny Koła Krechowiaków w Londynie. Powołany do rady Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy wojewodzie wielkopolskim od  8 listopada 2012 r. ( ciało doradcze Wojewody). Autor ponad 500 publikacji naukowych i popularnonaukowych w tym kilkunastu książek, m.in. dotyczących zbrodni katyńskiej, monografii Nowego Tomyśla i Grodziska Wielkopolskiego, Banku Spółdzielczego w Nowym Tomyślu. Redaktor wielu wydawnictw m.in. kilkunastotomowego Słownika biograficznego uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919.

Publikuje od 1982 roku artykuły historyczne  związane z powiatem nowotomyskim m.in. od początku istnienia „Wiadomości Nowotomyskich” czy obecnie  „Przeglądu Powiatu Nowotomyskiego”. Zaprojektował herb gminy Kuślin, tablice pamiątkową na budynku Banku Spółdzielczego w Nowym Tomyślu, zgromadził informacje dla upamiętnienia pomordowanych na pomnikach poświęconych zbrodni katyńskiej, m.in. w Nowym Tomyślu. Inicjator wielu sesji naukowych i popularnonaukowych; moderator licznych wystaw. Inicjator – wspólnie z Andrzejem Ben Berytem, Marią Kaniecką- Kosterą  oraz współorganizator w latach 2005 -2007 wojewódzkich obchodów „Dni Pamięci o Holokauście i przeciwdziałaniu zbrodniom przeciw ludzkości” w Zbąszyniu.

KONKURS PLASTYCZNY

z

Na terenie powiatu nowotomyskiego  Żołnierze Wyklęci byli żołnierzami zbrojnego podziemia antykomunistycznego. Nie godząc się na narzucony Polsce system komunistyczny, uznawani byli za wrogów, określani mianem bandytów, więzieni i torturowani przez Urząd Bezpieczeństwa PRL, często skrytobójczo mordowani. Stopniowo przywracana jest wśród społeczeństwa pamięć o tamtych wydarzeniach i ludziach z nimi związanych.


KONKURS PLASTYCZNY
POD HONOROWYM PATRONATEM

DYREKTORA Oddziału IPN w Poznaniu

oraz
STAROSTY NOWOTOMYSKIEGO

REGULAMIN

Organizatorem konkursu „Żołnierze Wyklęci – Żołnierze Niezłomni” jest  Zespół Szkół Zawodowych i Policealnych im dra Kazimierza Hołogi w Nowym Tomyślu przy współudziale Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu, Starostwa Powiatowego w Nowym Tomyślu. Informacja o zamiarze organizacji konkursu została ogłoszona podczas podsumowania konkursu powiatowego poświęconego 70 .rocznicy zakończenia II wojny światowej w czerwcu 2015 roku.

CELE

  • Zdobywanie i popularyzowanie wiedzy historycznej o Żołnierzach Wyklętych
  • Poszerzenie wiedzy uczniów o uczestnikach  konspiracji antykomunistycznej
  • Twórcze i aktywne spędzenie wolnego czasu
  • Kształcenie umiejętności posługiwania się środkami komunikacji niewerbalnej
  • Popularyzacja działań plastycznych i poszerzanie wiedzy z zakresu różnych technik plastycznych

 

UCZESTNICY

Do uczestnictwa w konkursie zapraszamy uczniów wszystkich typów szkół: podstawowych, gimnazjalnych, ponadgimnazjalnych z terenu powiatu nowotomyskiego.

TEMAT

Temat konkursu brzmi: „Żołnierze Wyklęci – Żołnierze Niezłomni”

Zadaniem konkursowym jest stworzenie plakatu, z wykorzystaniem różnych technik plastycznych (akwarela, collage, grafika komputerowa, fotografia, itp.).

PRACE KONKURSOWE

  • W ramach konkursu przygotowane mogą zostać plakaty wykonane w dowolnej technice plastycznej, w formacie 50 x 70 cm
  • Prace powinny być przygotowane samodzielnie.
  • Każda praca zgłoszona do konkursu powinna być opisana, tzn. posiadać tytuł, wyraźnie zaznaczone imię i nazwisko autora, klasę, którą reprezentuje, nazwisko opiekuna, pod którego kierunkiem została wykonana praca oraz nazwę i adres szkoły.
  • Uczestnicy konkursu, nadsyłając pracę, zgadzają się na umieszczenie jej kopii na stronach internetowych organizatorów oraz wykorzystanie jej przy produkcji i rozpowszechnianiu materiałów edukacyjnych oraz informacyjnych.

 

ZASADY PRZYZNAWANIA NAGRÓD

  1. Komisja wyłoniona przez organizatorów dokona oceny nadesłanych prac według następujących kryteriów:
    • twórcze podejście do tematu;
    • czytelność przekazu;
    • indywidualny sposób wypowiedzi;
    • oryginalność środków wyrazu.
  2. Komisja spośród prac biorących udział w konkursie i spełniających kryteria umieszczone w dziale „Prace konkursowe”, wyłoni trzy najlepsze miejsca dla każdego poziomu szkół: podstawowe, gimnazjalne i ponadgimnazjalne z terenu powiatu nowotomyskiego.
  3. Laureaci konkursu otrzymają nagrody rzeczowe oraz dyplomy. Najlepsze prace mogą zostać opublikowane. Przyznane zostaną również wyróżnienia.
  4. O wynikach konkursu jego laureaci zostaną powiadomieni listownie i zaproszeni na uroczystość rozdania nagród, która odbędzie się w czerwcu 2016 r.

 

ZGŁOSZENIE PRAC KONKURSOWYCH

  1. Każda szkoła może zgłosić swój udział w konkursie, wysyłając prace na adres:
    Zespołu Szkół Zawodowych i Licealnych im. dra Kazimierza Hołogi w Nowym Tomyślu

Os. Północ 37
64-300 Nowy Tomyśl

z dopiskiem: „Warunkiem uczestnictwa jest przesłanie prac konkursowych do dnia 8 maja  2016 roku (decyduje data stempla pocztowego).

 

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

  1. Organizator nie przewiduje możliwości zwrotu nadesłanych na konkurs prac.
  2. Uczestnikami konkursu nie mogą być osoby spokrewnione z członkami Komisji Konkursowej.
  3. Dokumentacja związana z prowadzonym konkursem będzie przechowywana przez okres jednego roku od daty wyłonienia laureatów.

Wystąpienie Księdza Profesora dr. hab. Bernarda Kołodzieja na temat postaci Chrystusowca księdza majora Rudolfa Marszałka

Z uwagi na pogrzeb Brata Chrystusowca w dniu 22 lutego 2016 roku  i niemożność wygłoszenia referatu w tym dniu przez Księdza Profesora dr. hab. Bernarda Kołodzieja na temat postaci Chrystusowca księdza majora Rudolfa Marszałka – zamordowanego 10 marca 1948 roku – przedstawiamy tekst wystąpienia na stronie internetowej szkoły.

 

Informacja o autorze :

Ks. prof. UAM, dr hab. Bernard Kołodziej – Towarzystwo Chrystusowe

Urodził się  w 1943 roku w Tychach.  latach 1957–1962 uczęszczał do Technikum Górnicze Katowice – matura (1962 rok), a w  latach 1962–1967 pracował w kopalni węgla kamiennego „Murcki” w Murckach (Katowice) na stanowisku średniego dozoru górniczego.  W latach 1962–1974 odbył nowicjat i studia w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Studiował  w latach: 1968–1974 studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu a w latach  1976–1981 studia specjalistyczne z zakresu historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W 1974 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze poznańskiej a w 1978 roku otrzymał magisterium, w 1982 roku doktorat na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim a w  2004 habilitację na Wydziale Teologicznym UAM. Od 1 marca 2006 r. profesor nadzwyczajny UAM w Poznaniu. W latach 1995–2003 dyrektor Instytutu Duszpasterstwa Emigracyjnego
Od grudnia 2004 r. Kierownik Zakładu Historii Kościoła WT UAM. Od 2004 r. członek zarządu Światowej Rady Badań nad Polonią 11 września 2007 r. powołanie do Komitetu Badań nad Migracjami Ludności i Polonią przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk
Dyrektor Archiwum Towarzystwa Chrystusowego. Od 1982 wykładowca historii i patrologii w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego oraz wykładowca w Instytucie Duszpasterstwa Emigracyjnego. Od 1998 wykłady z historii i seminaria na WT UAM.
Główne kierunki badawcze: historia emigracji polskiej i duszpasterstwa emigracyjnego; kard. August Hlond Prymas Polski – jako Opiekun polskiej emigracji; dzieje Towarzystwa Chrystusowego oraz duszpasterstwo chrystusowców na Ziemiach północnych i zachodnich. W swojej posłudze często przypomina m.in. postać Chrystusowca księdza majora Rudolfa Marszałka – zamordowanego 10 marca 1948 roku a którego ciało zostało pochowane potajemnie i bezimiennie na terenie warszawskiej Dolinki Służewieckiej.

 

W  niedzielę, 13 marca 2013 roku odbyła się uroczystość uczczenia bohaterskiej śmierci kapłana – chrystusowca, ks. majora Rudolfa Marszałka, zamordowanego w  więzieniu mokotowskim w Warszawie 13 marca 1948 r. o godz. 21.55. Wyrok wykonano po parodii rzekomo prawomocnego  procesu. Przez dziesiątki lat, życie i działalność  księdza Rudolfa, a zwłaszcza jego powojenne losy, okryte były tajemnicą i milczeniem. Po zmianach w politycznej rzeczywistości w naszym kraju, udało się dotrzeć do szczęśliwie niezniszczonych akt z jego aresztowania, przesłuchań, procesu i wykonania wyroku. Pierwszy raz poznaliśmy prawdziwą datę jego śmierci. Czas więc, aby wypełnić tę, dotychczas białą plamę  i poznać prawdziwe dzieje Chrystusowca, który otrzymał święcenia kapłańskie 3 czerwca 1939 roku, udzielone przez Założyciela, Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski.

 

Kilka zdań z bibliografii:

Ks. Rudolf Marszałek urodził się 29 sierpnia 1911 roku w Komorowicach pow. Bielsko-Biała. Po egzaminie maturalnym zgłosił się ochotniczo w bielskim RKU do szkoły podchorążych i został wysłany do Podchorążówki Piechoty w Zambrowie, którą ukończył w stopniu kaprala z cenzusem. Potem wysłano go na kurs aplikacyjny podchorążych do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie, który ukończył w stopniu plutonowego podchorążego. Wtedy został przydzielony do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku. Po odbyciu służby, w 1932 roku został przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika.

W 1933 roku, 5 października wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach, gdzie po tygodniowym aspirandacie, rozpoczął kanoniczny nowicjat ukończony 13 października 1934 roku, profesją zakonną. Śluby wieczyste złożył 22 października 1937 roku. Wyższe studia  filozoficzne odbył w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a teologiczne w Poznaniu. Studia te miał o jeden rok przyspieszone i dołączył do kursu najstarszego – pierwszego „batalionu Bożej Podchorążówki”. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1939 roku, z rąk Założyciela, kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski.

Po prymicjach i czasie zastępstw wakacyjnych został w połowie lipca 1939 roku powołany na stanowisko kapelana Wojska Polskiego w randze kapitana i skierowany do 58 Pułku Piechoty w Poznaniu. Wraz z tym pułkiem odbył szlak bojowy aż do kapitulacji Warszawy, pełniąc funkcje duszpasterskie. Po kapitulacji Warszawy został aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku, skąd został zwolniony w listopadzie. Po uwolnieniu zgłosił się do zakonspirowanej juz Komendy Głównej Wojska Polskiego przy ul. Piusa, gdzie otrzymał rozkaz do dalszej pracy. Został skierowany na rodzinny Śląsk, aby tam organizować tzw. „Łańcuch Wolnych Polaków”, organizacji która miała skupiać ludzi do konspiracyjnej walki z okupantem niemieckim. W 1940 roku, organizacja ta zmieniła nazwę na „Orzeł Biały”. Po dekonspiracji w marcu tegoż roku, członkowie otrzymali rozkaz dowództwa, aby przedostać się przez Węgry do sił polskich na Zachodzie. Ks. Rudolf obrał drogę przez Wiedeń na Węgry, jednak tam nie dotarł, gdyż został aresztowany na granicy austriacko-węgierskiej i przekazany do obozu Mauthausen-Gusen. Po rozprawie sądowej we Wiedniu  został skazany i siedział tam w więzieniu do czerwca 1941 roku.

Po uwolnieniu powrócił w rodzinne strony do Bielska i został rektorem kaplicy publicznej w Bystrej.   Ks. Rudolf utrzymywał stały kontakt ze współbraćmi, a zwłaszcza z kolegami kursowymi. Kiedy został aresztowany w Toruniu ks. Wiktor Mrozowski i to samo groziło ks. Bogdanowi Szczepanowskiemu, ściągnął go w marcu 1942 roku do siebie oraz załatwił mu stały pobyt i pracę przy kościele w Pietrzykowicach. Ks. Bogdan dotrwał tam aż do wyzwolenia. Wspólnie z ks. Rudolfem wysyłali listy i życzenia do przełożonego ks. I. Posadzego do Krakowa.

Pracując w Bystrej, ks. Rudolf, jako oficer Wojska Polskiego, powrócił do działań konspiracyjnych i nawiązał  kontakt z dowódcami Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej przebywającymi na terenie Śląska cieszyńskiego. Został wtedy ich kapelanem i sprawował dla nich funkcje duszpasterskie, aż do zakończenia wojny.

Po zakończeniu działań wojennych kontynuował działalność konspiracyjną  w szeregach NSZ, jako kapelan. Nawiązał również kontakt z generalnym dziekanem Wojska Polskiego, ks. pułkownikiem St. Warchałowskim.

Wkrótce  władze Urzędu Bezpieczeństwa wpadły na trop działalności NSZ a oddziały walczące w Beskidzie Śląskim były coraz bardziej osamotnione, brakowało wszystkiego począwszy od aprowizacji. Działalność ich była nielegalna a przez władze państwowe ścigani byli jako bandyci. Awansowany wcześniej do stopnia majora, we wrześniu 1946 roku, wypełniając zadanie emisariusza, ks. Rudolf wyjechał do Monachium, gdzie spotkał się z przedstawicielami polskich władz wojskowych i przedstawił płk. S. Dąbrowskiemu trudne położenie oddziałów leśnych oraz niemożliwość kontynuowania dalszej walki bez wydatnej zewnętrznej pomocy.         Tam zapadła decyzja powrotu ks. Rudolfa do kraju, aby przekazać informacje o zakończeniu działań zbrojnych oddziałów leśnych i przekształcenia opozycji w zorganizowaną działalność polityczną. Podjął się tego zadania i powrócił do kraju pod koniec listopada.   3 grudnia 1946 roku został aresztowany przez UB w Mikuszowicach Śląskich, a oficer śledczy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego wystąpił z wnioskiem do Naczelnego Prokuratora Wojskowego o zastosowanie tymczasowego aresztu i osadzenie ks. Rudolfa Marszałka w więzieniu mokotowskim w Warszawie. Wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Imieniu Rzeczypospolitej, liczący 20 stron rękopisu, został wydany 17 stycznia 1948 r. Ks. Marszałek uznany został winnym i skazany został na łączną karę śmierci i utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze i przepadek całego mienia. Od tego wyroku adwokat 24 stycznia założył skargę rewizyjną, podając istotne dla sprawy uchybienia. Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie, 20 lutego 1948 roku, rozpatrzył wniosek rewizyjny i skargę rewizyjną obrońcy i postanowił: zmienić wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego przez poprawienie błędnej kwalifikacji prawnej czynu i wyrok utrzymać w mocy. Nie dopatrzono się żadnych okoliczności łagodzących.

Od tego wyroku obrońca odwołał się do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z prośbą o łaskę. 8 marca 1948 roku do Szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie wpłynęło pismo od Prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego informujące, że Prezydent RP nie skorzystał z prawa łaski i wyrok należy wykonać natychmiast.

Zachowany jest protokół z wykonania wyroku śmierci. „Warszawa, 10 marca 1948 roku, do więzienia na Mokotowie zgłosił się o godz. 21.55 Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej ppłk. Czesław Szpądrowski w sprawie wykonania prawomocnego wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie…”.

Do tej pory nie wiadomo, gdzie został pochowany.

 

Uroczystości 65 lecia rozpoczęły się uroczystą mszą świętą w kościele parafialnym p.w. Najdroższej Krwi Pana Jezusa Chrystusa w Bystrej, który stoi na miejscu kaplicy, w której posługiwał ks. mjr Rudolf Marszałek.

Mszy świętej koncelebrowanej przewodniczył delegat przełożonego generalnego ks. prof. Bernard Kołodziej TChr on też wygłosił patriotyczne, okolicznościowe kazanie. Uczestniczyło miejscowe duchowieństwo wraz z ks. dziekanem i proboszczem Tadeuszem Krzyżakiem na czele oraz ks. Tomasz Porzycki TChr z Ośrodka Postulatorskiego.  Obecna była rodzina zmarłego ks. Rudolfa, przedstawiciele władz państwowych z posłami na sejm i miejscowym zarządem, delegacje wszystkich historycznych jednostek wojskowych w których służył ks. mjr Rudolf, poczty sztandarowe, kapela góralska, organizacje społeczne i kościelne oraz licznie zebrana miejscowa ludność. We mszy świętej zachowano ceremoniał wojskowy wraz ze sztandarem 18 Bielskiego Batalionu Powietrzno-Desantowego.

Po mszy świętej nastąpiło odsłonięcie przygotowanej tablicy pamiątkowej ku czci ks. mjr. Rudolfa Marszałka. Tablicę odsłonił bratanek ks. Rudolfa, Piotr Marszałek, a pobłogosławił ks. B. Kołodziej oraz miejscowy proboszcz ks. T. Krzyżak. Następnie odbył się wojskowy apel poległych, zakończony trzykrotną salwą honorową.

W godzinę śmierci ks. mjr. Rudolfa Marszałka o 21.55, rozpalono obok kościoła i pomnika watrę honorową, podobną watrę, o tej samej godzinie rozpalono w więzieniu na Mokotowie w Warszawie.

W Warszawie na cmentarzu na Służewie zapalono znicz pod tablicą pamiątkową poświęconą „Pamięci ofiar reżimu komunistycznego bezprawnie skazanych i zamordowanych w latach 40 i 50, potajemnie pochowanych na tym cmentarzu”.

 

Cześć Jego Pamięci!

Ks. Bernard Kołodziej TChr

Skip to content